Δέκα χρόνια, όχι πάντα συνεπής, όχι πάντα σχετική, λίγο αιθεροβάμων, συχνά υπερβολική, ποτέ πραγματικά ξανθιά, αλλά πάντα εκεί. Ένα blog σαν λεύκωμα με εικόνες, κείμενα και ήχους για τους αθεράπευτα ρομαντικούς. Δηλαδή για μας.
Η «Ξανθιά» ήταν η εξαετία στη Θεσσαλονίκη, η παρηγοριά στη Γερμανία, η επιθυμία για ένα βιβλίο, που ίσως κάποτε έγραφα. Η «Ξανθιά» ήταν οι φίλοι μου, οι αναγνώστες που πλήθαιναν ακόμα κι όταν αποχώρησα από το φεισμπουκ. Οι άνθρωποι, που τυχαία έπεφταν πάνω σ αυτό το μπλογκ και άφηναν σχόλια, που έθρεφαν το πάθος μου ή αν θέλετε το ναρκισσισμό μου.
Αλλά τελικά όλα τελειώνουν. Δύο φορές η λέξη «τέλος» μέσα σε μια πρόταση, για να τονίσει με τρόπο ανορθόδοξο τη σημασία αυτής της ανάρτησης.
Το Pathfinder κλείνει και το μπλογκ μαζί. Αν λυπάμαι; Λίγο. Αν ντρέπομαι για όσα έγραφα κάποτε; Πολύ. Αν θα μου λείψει η «Ξανθιά»; Ω, ναι!
Η «Ξανθιά» ήταν ένα μεγάλο πάρτι, ένα αξέχαστο πάρτι! Κι όπως όλα τα αξέχαστα πάρτι, τα είχε όλα. Όπως η ζωή. Η ζωή μας.
Για όλους εσάς που δε σας ξέρω και δεν με ξέρετε, αλλά οι δρόμοι μας συναντήθηκαν μέσα σ αυτό το μπλογκ, δε φτάνουν χίλια ευχαριστώ, που με κάνατε να [πιστέψω, ότι μπορώ στ’ αλήθεια να γράψω!
Για όλους τους υπόλοιπους, μια απειλή. Θα ξαναβρεθούμε
Μια ξανθιά στην Ιατρική 
Ξανθιά άσε τα λόγια και έλα στη νέα μας γειτονιά. Φτιάξε και εσύ
νέο μπλογκ γιατί θα μας λείψεις. Το νέο δικό μου,
https://kostashome.blogspot.gr/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φτιάξε ένα άλλο ιστολόγιο.
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!